Moei

Ik ben zo moe.

Ik mag natuurlijk niet klagen. Ik doe het mijzelf aan, met levendig enthousiasme. Ik hobbel, ren, fiets en hink-stap-sprong van werk naar vriendinnetjes, van vergadering naar feestje, van cafe naar cafe, en de sugar factory toe. Van optreden naar radioshow naar etentje naar huis naar supermarkt en af en toe een paar uurtjes slaap.
Ik ben jong en ik wil wat. Ik wil zelfs heel veel en ik kan ook alles. Ik kan alles als de beste. Ik kan ook heel goed en heel hard roepen dat ik alles kan. Ik kan ook heel lang en uitbundig gin-tonics drinken. Zelfs als ik een avond thuis zit kan ik heel makkelijk tot drie uur 's nachts televisie kijken terwijl ik op internet rondsnuffel, ondertussen in een telefoon blerend en met een hand de afwas er doorheen jagend. Hoera voor mij.

Nu zijn de koekjes even op. Morgen bak ik weer nieuwe.

Eindelijk dan Toch

Ken je dat?
Nationale oude scharrelweek?
Zoiets als rokjesdag, een periodiek terugkerend festijn. Een paar avondjes drinken in de Marnixstraat rakelt mansgewijs enkel oud verdriet op.
Ze waren er allemaal deze week.
Die ene, een beetje contactgestoorde, met een muur van zo'n vijfeneenhalve meter gewapend beton om zich heen. Vol met issues, problemen en rare wensen. Sinds ik op oudjaarsdag uit zijn deur stapte, de lift in, is er geen normaal gesprek meer mogelijk geweest. Vanaf de andere kant van de bar wierp hij sluikse blikken en hief af en toe zijn biertje naar mij op. Zodra ik ook maar enigzins in zijn buurt kwam begon hij levendige gesprekken te voeren met zijn omstanders. Iedere poging tot ondervraging leidde tot verwarde blikken. Alsof wij nooit meer hebben gedeeld dan de houten Weberbar. Laat maar gaan, dus.

Nummer twee was er gisteren. Meneer "bindingsangst". Meneer "ik wil heel graag en ik hou zo van je maar ik kan het niet". Meneer "misschien moet ik een tijdje alleen zijn". Meneer "leuk je weer eens te zien, zal ik je nu voorstellen aan mijn nieuwe vriendin?". Meneer "maar wij zijn nu toch goede vriendjes?". Meneer "ik kan nu toch best mijn hand op jouw been leggen en herinneringen ophalen aan onze mooie tijd samen?". Meneer "maar nu ga ik weer want mijn vriendin (die overigens als twee druppels water op jou lijkt) wacht thuis". Meneer "maar ik geef je nog wel een dikke knuffel". Ja daag.

Nummer drie herinnerde mij subtiel aan die avond waarop ik de hele avond als een klein hitsig hondje achter hem aan had gelopen (met succes). Waarop ik hem herinnerde aan de die ene andere avond waarop hij zich als een grote enthousiaste beer op mij had gestort (zonder succes).

Nummer vier stuurde een SMS. Hij geeft indirecte complimenten over het uiterlijk van onze eventuele toekomstige kinderen. Hij insinueert financiele steun als ik toestem zijn kind te dragen. Hij vindt "25 de beste leeftijd om een kind te krijgen". Hij geraakt in de zevende hemel bij het idee mij te bezwangeren. Ik ben bij hem vooral een beetje bang dat hij, gelijk een wanhopige minnares, gaatjes in het condoom gaat prikken. Vooralsnog bedank ik voor de eer.

Nummer vijf heeft net zijn relatie verbroken en vond het dus een mooi moment mij uit te nodigen voor een etentje. En nummer zes, tja, die is tegenwoordig van de andere kant.

Ik blijf vooral hopen dat de volgende week niet in het teken staat van scharrels, nieuw of oud, jong of oud, maar van een groots en meeslepende liefde. Mijn eigen visje in deze grote zee. Hoopt u met mij mee?

Au

Het is je reinste staaltje zelfkastijding en de natte droom van elke sadomasochist. Het levert een plakboel op en geel spul op je keukentafel (kijk ook vooral uit met je nieuwe macbook die daar ook maar onschuldig mooi staat te wezen). Het is niet geschikt voor bejaarde personen en diabetes-patienten. Het is vrouwonvriendelijk. Het is voor een te verwaarlozen bedrag ook door een proffesional te laten doen die niets op de broodrooster morst en er ook nog vriendelijk bij glimlacht. Het is GEEN goede vrijdagavondbesteding. Het doet pijn en het is niet aan te raden om het zelf thuis ook te proberen zonder wodka en sigaretten binnen handbereik. Het is niet de bedoeling dat je er van gaat bloeden (en de inmiddels genuttigde wodka zijn bloedverdunnende effect nog eens goed kan demonstreren). Het is ook niet de bedoeling dat het mengsel van bloed en plakkend geel spul vervolgens op de foto van Don Diablo in de Cosmo belandt en dat je dan de Cosmo dichtslaat en beseft dat je nooit meer, nooit meer naar die foto kan kijken. En dat je dan eigenlijk een beetje moet huilen en wilde dat je bij je vriendjes in de kroeg zat die lieve sms-jes sturen en verbouwereerd zijn dat je niet aanwezig bent aldaar.

Maar na een avondje gezellig harsen zijn mijn armen uiteindelijk wel mooi Toos Haarloos (en rood uitgeslagen).

Oh oh

Zoals Geer zou zeggen: "Ik heb er even geen kracht meer voor. Zoals Jan Smit zou zeggen: "Ik heb weer eens verloren van de fles". Zoals die man in de cup-a-soup reclame zou zeggen: "NU EVEN NIET!!!". Zoals Laura zou zeggen: "Ik voel me als kaas van de yak".

Zoals die zanger van The Zutons zou zeggen:
"Well i woke this morning with a tear drop in my eye
Because last night it fell like the best night of my life
Now there's something that is wrong rotting my insides
And i don't understand why my brain wants to die
I had women, wine, party time and everything that mattered
And when i woke up today you know my brain was all in tatters
I had bits of my lungs shrapnel glass and cigarettes for breakfast
And my lips are blue, my toes are numb and i think i've got the shivers
It's the little things we do when you go out in the night
And it's pay day today just for having a good time
As your hangover unfolds well the questions will arrive
Why do i feel like death just for having a good time"

Maar wat ik of wie dan ook zegt, niets helpt want ik moet opstaan en me wassen en werken en leuk zijn en lief en omzet draaien en meedoen met de rest van de wereld en mijzelf together getten en hup vooruit met de geit en 's avonds een vent, 's ochtends een vent (was het maar waar) en ik mag niet stinkend onder mijn dekbed blijven liggen en wachten tot het over is.

Sterker nog. Ik moet een beetje opschieten.

Beestjes

Mijn dag begon met een katertje. Of eigenlijk een fikse kater. 'Even wat eten' met Marije eindigde gisteren in een bacchanaal vol prosecco, gin-tonic, bier, en uiteindelijk zelfs nog in afvoerputje Bourbon Street (enige positieve punt was dat ze 'la tribu de dana' draaiden) (wat weer als minpunt had dat ik heel erg hard, maar echt heul, heul erg hard, fonetisch mee ging zingen).
De wekker ging om 13.00 en ik wilde alleen maar heel erg graag dat er iemand liters water in mijn mond zou gieten, een eitje voor me zou bakken en sinaasappels uit zo persen en af en toe over mijn hoofd zou aaien en zou zeggen 'stil maar, het komt wel weer goed'. Maar er was niemand en er was geen eten in huis behalve een bruine banaan en de koelkast stonk naar roerbakgroenten die daar al lagen sinds de 3 halen-2 betalen bonusactie van 7 weken geleden en het kwam dus niet goed.

En ik wilde nog wel lekker kneuterig verder werken aan mijn borduur-konijntje. Ze heet Ida maar ze is nog verre van af.


Goed, ik snoozede me helemaal een snooze-arm tot 15.00 en toen moest ik werken. Dat ging eigenlijk best goed, vooral na een dikke wonderburger en cola en eindelijk wat lieve mensen die over mijn hoofd aaiden en vroegen 'of alles wel goed ging'.
En nu, nu zit ik lekker op de bank en ik heb nog niet geborduurd want de MacBook wilde aandacht maar ik heb wel Mark Ronson gedownload en besloten met hem te trouwen.


Laatste beestje: mijn nieuwe jurkje. Ik hou ervan!

Sint Maarten

Het was weer zover vandaag. Sinte sinte maarten. Ik had nog zo gehoopt dat er hordes hyperactieve chemisch snoepjagende kinderen op mijn werk langs zouden komen maar ze kwamen niet. Het was een gewone doodnormale werkdag en er was geen lampoin te zien.
Een Maarten zag ik wel. In mijn joggingtrui, spijkerbroek en met een hamburgerwalm die een ieder die bij mij in de buurt kwam naar adem deed happen zat ik lekker aan de gin-tonic aan de bar van de Lux. Niks aan de hand.
Even plassen, niks aan de hand.
'Laura', hoorde ik. Ik keek om me heen maar zag slechts onbekende gezichten (een unicum in de marnixstraat overigens). "Laura!', hoorde ik nog een keer en ik keek en zag het gezicht van Maarten. Mijn ex-vriendje van 6 jaar geleden. Hij zag er nog precies hetzelfde uit. In ons diepgaande 2-minuten-gesprek 'goh hoe is het met jou dan en je ouders en je zus en wat doe je nu en waar woon je nu' kwam ik erachter dat hij weer op dezelfde plek in dezelfde redelijk nietszeggende functie werkt als toen. Niet heel erotisch aantrekkelijk. En toch, raar genoeg, vond ik het jammer dat ik daar niet in een mooie hippe outfit en hollywood-makeup leuk stond te doen met 13 van mijn mooiste vriendjes. Wat is dat toch? Ik hoef die jongen toch helemaal niet meer, het is 6 jaar geleden, ik was hem al bijna vergeten maar toch wilde ik bij hem even een verpletterende indruk maken. Even laten zien hoe goed het met me gaat. Waarom?

Als het goed is (en de gin-tonics van vanavond hun werk een beetje gedaan hebben) ben ik hem morgenochtend alweer straal vergeten. Niets aan de hand.
Nog even een juweeltje van Marktplaats (wederom niet verzonnen):

"Hallo


vandaag is het weer sint maarten

en ik weet van andere jaren dat er dan weer kinderen aan de deur komen om een liedje te zingen

maar wat geef je zo'n kinderen

wat is normaal om te doen? snoep....... geld ????

wat willen ze het liefst en wat is normaal??

wie weet dit, of heeft zelf ervaringen, of misschien wel kinderen die hieraan mee doen?

weet u misschien wat ik ze kan geven??"

Tragisch. Diep en diep tragisch. Ik ben erg blij met mezelf.

Marktplaats

Je hoeft je nooit te vervelen want er is altijd, altijd Marktplaats.nl.
Ook als je niet op zoek bent naar designer vintage retro pumps of een wasmachine. Met Jan ontdekte ik ooit de categorie 'advies en oproepen'. Er zijn blijkbaar mensen die het internet wel ontdekt hebben maar niet verder komen dan Marktplaats. Ze willen weten waarom hun parkiet niet meer zingt, hoe de belastingdienst werkt en waar ze bandjes met hondengeblaf kunnen kopen (dit verzin ik niet). Waarom zou je de grootste informatiebron ter wereld aanspreken, even lekker googlen en binnen 10 seconden een bevredigend antwoord krijgen als je Marktplaats hebt? Marktplaats is toch de hoeksteen van de Nederlandse internetsamenleving?
Vandaag vond ik deze juweeltjes:
"wie kan mij info geven over trouwen met je ex?
naar mijn idee heb ik TOEN de verkeerde keuze gemaakt.
Alles is welkom."

En:
"Hallo


Wat gebeurt er allemaal.

Ik hoor in eens iets borrelen.
Staat mijn senseo te koken, zonder dat
ik de knop heb ingedrukt.
En in eens spuit hij heet water, door
de opening.
Wat is er aan de hand.
Ik vind dit levensgevaarlijk.
Ik heb hem wel drie jaar, maar ik heb
hem heel weinig gebruikt.
Altijd op tijd ontkalkt en schoon gemaakt.
Wie weet de oplossing voor dit probleem."

En deze eenregelige oproep:
"Gezocht mensen die mee willen helpen de bonte gurkel voor uitsterven te redden"

Iemand moet deze mensen toch helpen, ze aan het handje nemen en ze de rest van de wondere wereld van het internet laten ontdekken? Poffertjes voor ze bakken en met ze praten? Misschien moet ik dat maar gaan doen in plaats van ze uit te lachen en belachelijk te maken op mijn weblog. Bij deze dus een oproep:
"wie help me zeilige mensen op marktplaats te helpen en poffertjes te bakken?"