Maar na een avondje gezellig harsen zijn mijn armen uiteindelijk wel mooi Toos Haarloos (en rood uitgeslagen).
zaterdag 24 november 2007
Au
Het is je reinste staaltje zelfkastijding en de natte droom van elke sadomasochist. Het levert een plakboel op en geel spul op je keukentafel (kijk ook vooral uit met je nieuwe macbook die daar ook maar onschuldig mooi staat te wezen). Het is niet geschikt voor bejaarde personen en diabetes-patienten. Het is vrouwonvriendelijk. Het is voor een te verwaarlozen bedrag ook door een proffesional te laten doen die niets op de broodrooster morst en er ook nog vriendelijk bij glimlacht. Het is GEEN goede vrijdagavondbesteding. Het doet pijn en het is niet aan te raden om het zelf thuis ook te proberen zonder wodka en sigaretten binnen handbereik. Het is niet de bedoeling dat je er van gaat bloeden (en de inmiddels genuttigde wodka zijn bloedverdunnende effect nog eens goed kan demonstreren). Het is ook niet de bedoeling dat het mengsel van bloed en plakkend geel spul vervolgens op de foto van Don Diablo in de Cosmo belandt en dat je dan de Cosmo dichtslaat en beseft dat je nooit meer, nooit meer naar die foto kan kijken. En dat je dan eigenlijk een beetje moet huilen en wilde dat je bij je vriendjes in de kroeg zat die lieve sms-jes sturen en verbouwereerd zijn dat je niet aanwezig bent aldaar.
Maar na een avondje gezellig harsen zijn mijn armen uiteindelijk wel mooi Toos Haarloos (en rood uitgeslagen).
Maar na een avondje gezellig harsen zijn mijn armen uiteindelijk wel mooi Toos Haarloos (en rood uitgeslagen).
zaterdag 17 november 2007
Oh oh
Zoals Geer zou zeggen: "Ik heb er even geen kracht meer voor. Zoals Jan Smit zou zeggen: "Ik heb weer eens verloren van de fles". Zoals die man in de cup-a-soup reclame zou zeggen: "NU EVEN NIET!!!". Zoals Laura zou zeggen: "Ik voel me als kaas van de yak".
Zoals die zanger van The Zutons zou zeggen:
"Well i woke this morning with a tear drop in my eye
Because last night it fell like the best night of my life
Now there's something that is wrong rotting my insides
And i don't understand why my brain wants to die
I had women, wine, party time and everything that mattered
And when i woke up today you know my brain was all in tatters
I had bits of my lungs shrapnel glass and cigarettes for breakfast
And my lips are blue, my toes are numb and i think i've got the shivers
It's the little things we do when you go out in the night
And it's pay day today just for having a good time
As your hangover unfolds well the questions will arrive
Why do i feel like death just for having a good time"
Maar wat ik of wie dan ook zegt, niets helpt want ik moet opstaan en me wassen en werken en leuk zijn en lief en omzet draaien en meedoen met de rest van de wereld en mijzelf together getten en hup vooruit met de geit en 's avonds een vent, 's ochtends een vent (was het maar waar) en ik mag niet stinkend onder mijn dekbed blijven liggen en wachten tot het over is.
Sterker nog. Ik moet een beetje opschieten.
Zoals die zanger van The Zutons zou zeggen:
"Well i woke this morning with a tear drop in my eye
Because last night it fell like the best night of my life
Now there's something that is wrong rotting my insides
And i don't understand why my brain wants to die
I had women, wine, party time and everything that mattered
And when i woke up today you know my brain was all in tatters
I had bits of my lungs shrapnel glass and cigarettes for breakfast
And my lips are blue, my toes are numb and i think i've got the shivers
It's the little things we do when you go out in the night
And it's pay day today just for having a good time
As your hangover unfolds well the questions will arrive
Why do i feel like death just for having a good time"
Maar wat ik of wie dan ook zegt, niets helpt want ik moet opstaan en me wassen en werken en leuk zijn en lief en omzet draaien en meedoen met de rest van de wereld en mijzelf together getten en hup vooruit met de geit en 's avonds een vent, 's ochtends een vent (was het maar waar) en ik mag niet stinkend onder mijn dekbed blijven liggen en wachten tot het over is.
Sterker nog. Ik moet een beetje opschieten.
woensdag 14 november 2007
Beestjes
Mijn dag begon met een katertje. Of eigenlijk een fikse kater. 'Even wat eten' met Marije eindigde gisteren in een bacchanaal vol prosecco, gin-tonic, bier, en uiteindelijk zelfs nog in afvoerputje Bourbon Street (enige positieve punt was dat ze 'la tribu de dana' draaiden) (wat weer als minpunt had dat ik heel erg hard, maar echt heul, heul erg hard, fonetisch mee ging zingen).
De wekker ging om 13.00 en ik wilde alleen maar heel erg graag dat er iemand liters water in mijn mond zou gieten, een eitje voor me zou bakken en sinaasappels uit zo persen en af en toe over mijn hoofd zou aaien en zou zeggen 'stil maar, het komt wel weer goed'. Maar er was niemand en er was geen eten in huis behalve een bruine banaan en de koelkast stonk naar roerbakgroenten die daar al lagen sinds de 3 halen-2 betalen bonusactie van 7 weken geleden en het kwam dus niet goed.
En ik wilde nog wel lekker kneuterig verder werken aan mijn borduur-konijntje. Ze heet Ida maar ze is nog verre van af.
Goed, ik snoozede me helemaal een snooze-arm tot 15.00 en toen moest ik werken. Dat ging eigenlijk best goed, vooral na een dikke wonderburger en cola en eindelijk wat lieve mensen die over mijn hoofd aaiden en vroegen 'of alles wel goed ging'.
En nu, nu zit ik lekker op de bank en ik heb nog niet geborduurd want de MacBook wilde aandacht maar ik heb wel Mark Ronson gedownload en besloten met hem te trouwen.
Laatste beestje: mijn nieuwe jurkje. Ik hou ervan!
De wekker ging om 13.00 en ik wilde alleen maar heel erg graag dat er iemand liters water in mijn mond zou gieten, een eitje voor me zou bakken en sinaasappels uit zo persen en af en toe over mijn hoofd zou aaien en zou zeggen 'stil maar, het komt wel weer goed'. Maar er was niemand en er was geen eten in huis behalve een bruine banaan en de koelkast stonk naar roerbakgroenten die daar al lagen sinds de 3 halen-2 betalen bonusactie van 7 weken geleden en het kwam dus niet goed.
En ik wilde nog wel lekker kneuterig verder werken aan mijn borduur-konijntje. Ze heet Ida maar ze is nog verre van af.
Goed, ik snoozede me helemaal een snooze-arm tot 15.00 en toen moest ik werken. Dat ging eigenlijk best goed, vooral na een dikke wonderburger en cola en eindelijk wat lieve mensen die over mijn hoofd aaiden en vroegen 'of alles wel goed ging'.
En nu, nu zit ik lekker op de bank en ik heb nog niet geborduurd want de MacBook wilde aandacht maar ik heb wel Mark Ronson gedownload en besloten met hem te trouwen.
Laatste beestje: mijn nieuwe jurkje. Ik hou ervan!
maandag 12 november 2007
Sint Maarten
Het was weer zover vandaag. Sinte sinte maarten. Ik had nog zo gehoopt dat er hordes hyperactieve chemisch snoepjagende kinderen op mijn werk langs zouden komen maar ze kwamen niet. Het was een gewone doodnormale werkdag en er was geen lampoin te zien.
Een Maarten zag ik wel. In mijn joggingtrui, spijkerbroek en met een hamburgerwalm die een ieder die bij mij in de buurt kwam naar adem deed happen zat ik lekker aan de gin-tonic aan de bar van de Lux. Niks aan de hand.
Even plassen, niks aan de hand.
'Laura', hoorde ik. Ik keek om me heen maar zag slechts onbekende gezichten (een unicum in de marnixstraat overigens). "Laura!', hoorde ik nog een keer en ik keek en zag het gezicht van Maarten. Mijn ex-vriendje van 6 jaar geleden. Hij zag er nog precies hetzelfde uit. In ons diepgaande 2-minuten-gesprek 'goh hoe is het met jou dan en je ouders en je zus en wat doe je nu en waar woon je nu' kwam ik erachter dat hij weer op dezelfde plek in dezelfde redelijk nietszeggende functie werkt als toen. Niet heel erotisch aantrekkelijk. En toch, raar genoeg, vond ik het jammer dat ik daar niet in een mooie hippe outfit en hollywood-makeup leuk stond te doen met 13 van mijn mooiste vriendjes. Wat is dat toch? Ik hoef die jongen toch helemaal niet meer, het is 6 jaar geleden, ik was hem al bijna vergeten maar toch wilde ik bij hem even een verpletterende indruk maken. Even laten zien hoe goed het met me gaat. Waarom?
Als het goed is (en de gin-tonics van vanavond hun werk een beetje gedaan hebben) ben ik hem morgenochtend alweer straal vergeten. Niets aan de hand.
Nog even een juweeltje van Marktplaats (wederom niet verzonnen):
"Hallo
vandaag is het weer sint maarten
en ik weet van andere jaren dat er dan weer kinderen aan de deur komen om een liedje te zingen
maar wat geef je zo'n kinderen
wat is normaal om te doen? snoep....... geld ????
wat willen ze het liefst en wat is normaal??
wie weet dit, of heeft zelf ervaringen, of misschien wel kinderen die hieraan mee doen?
weet u misschien wat ik ze kan geven??"
Tragisch. Diep en diep tragisch. Ik ben erg blij met mezelf.
Een Maarten zag ik wel. In mijn joggingtrui, spijkerbroek en met een hamburgerwalm die een ieder die bij mij in de buurt kwam naar adem deed happen zat ik lekker aan de gin-tonic aan de bar van de Lux. Niks aan de hand.
Even plassen, niks aan de hand.
'Laura', hoorde ik. Ik keek om me heen maar zag slechts onbekende gezichten (een unicum in de marnixstraat overigens). "Laura!', hoorde ik nog een keer en ik keek en zag het gezicht van Maarten. Mijn ex-vriendje van 6 jaar geleden. Hij zag er nog precies hetzelfde uit. In ons diepgaande 2-minuten-gesprek 'goh hoe is het met jou dan en je ouders en je zus en wat doe je nu en waar woon je nu' kwam ik erachter dat hij weer op dezelfde plek in dezelfde redelijk nietszeggende functie werkt als toen. Niet heel erotisch aantrekkelijk. En toch, raar genoeg, vond ik het jammer dat ik daar niet in een mooie hippe outfit en hollywood-makeup leuk stond te doen met 13 van mijn mooiste vriendjes. Wat is dat toch? Ik hoef die jongen toch helemaal niet meer, het is 6 jaar geleden, ik was hem al bijna vergeten maar toch wilde ik bij hem even een verpletterende indruk maken. Even laten zien hoe goed het met me gaat. Waarom?
Als het goed is (en de gin-tonics van vanavond hun werk een beetje gedaan hebben) ben ik hem morgenochtend alweer straal vergeten. Niets aan de hand.
Nog even een juweeltje van Marktplaats (wederom niet verzonnen):
"Hallo
vandaag is het weer sint maarten
en ik weet van andere jaren dat er dan weer kinderen aan de deur komen om een liedje te zingen
maar wat geef je zo'n kinderen
wat is normaal om te doen? snoep....... geld ????
wat willen ze het liefst en wat is normaal??
wie weet dit, of heeft zelf ervaringen, of misschien wel kinderen die hieraan mee doen?
weet u misschien wat ik ze kan geven??"
Tragisch. Diep en diep tragisch. Ik ben erg blij met mezelf.
vrijdag 9 november 2007
Marktplaats
Je hoeft je nooit te vervelen want er is altijd, altijd Marktplaats.nl.
Ook als je niet op zoek bent naar designer vintage retro pumps of een wasmachine. Met Jan ontdekte ik ooit de categorie 'advies en oproepen'. Er zijn blijkbaar mensen die het internet wel ontdekt hebben maar niet verder komen dan Marktplaats. Ze willen weten waarom hun parkiet niet meer zingt, hoe de belastingdienst werkt en waar ze bandjes met hondengeblaf kunnen kopen (dit verzin ik niet). Waarom zou je de grootste informatiebron ter wereld aanspreken, even lekker googlen en binnen 10 seconden een bevredigend antwoord krijgen als je Marktplaats hebt? Marktplaats is toch de hoeksteen van de Nederlandse internetsamenleving?
Vandaag vond ik deze juweeltjes:
"wie kan mij info geven over trouwen met je ex?
naar mijn idee heb ik TOEN de verkeerde keuze gemaakt.
Alles is welkom."
En:
"Hallo
Wat gebeurt er allemaal.
Ik hoor in eens iets borrelen.
Staat mijn senseo te koken, zonder dat
ik de knop heb ingedrukt.
En in eens spuit hij heet water, door
de opening.
Wat is er aan de hand.
Ik vind dit levensgevaarlijk.
Ik heb hem wel drie jaar, maar ik heb
hem heel weinig gebruikt.
Altijd op tijd ontkalkt en schoon gemaakt.
Wie weet de oplossing voor dit probleem."
En deze eenregelige oproep:
"Gezocht mensen die mee willen helpen de bonte gurkel voor uitsterven te redden"
Iemand moet deze mensen toch helpen, ze aan het handje nemen en ze de rest van de wondere wereld van het internet laten ontdekken? Poffertjes voor ze bakken en met ze praten? Misschien moet ik dat maar gaan doen in plaats van ze uit te lachen en belachelijk te maken op mijn weblog. Bij deze dus een oproep:
"wie help me zeilige mensen op marktplaats te helpen en poffertjes te bakken?"
Ook als je niet op zoek bent naar designer vintage retro pumps of een wasmachine. Met Jan ontdekte ik ooit de categorie 'advies en oproepen'. Er zijn blijkbaar mensen die het internet wel ontdekt hebben maar niet verder komen dan Marktplaats. Ze willen weten waarom hun parkiet niet meer zingt, hoe de belastingdienst werkt en waar ze bandjes met hondengeblaf kunnen kopen (dit verzin ik niet). Waarom zou je de grootste informatiebron ter wereld aanspreken, even lekker googlen en binnen 10 seconden een bevredigend antwoord krijgen als je Marktplaats hebt? Marktplaats is toch de hoeksteen van de Nederlandse internetsamenleving?
Vandaag vond ik deze juweeltjes:
"wie kan mij info geven over trouwen met je ex?
naar mijn idee heb ik TOEN de verkeerde keuze gemaakt.
Alles is welkom."
En:
"Hallo
Wat gebeurt er allemaal.
Ik hoor in eens iets borrelen.
Staat mijn senseo te koken, zonder dat
ik de knop heb ingedrukt.
En in eens spuit hij heet water, door
de opening.
Wat is er aan de hand.
Ik vind dit levensgevaarlijk.
Ik heb hem wel drie jaar, maar ik heb
hem heel weinig gebruikt.
Altijd op tijd ontkalkt en schoon gemaakt.
Wie weet de oplossing voor dit probleem."
En deze eenregelige oproep:
"Gezocht mensen die mee willen helpen de bonte gurkel voor uitsterven te redden"
Iemand moet deze mensen toch helpen, ze aan het handje nemen en ze de rest van de wondere wereld van het internet laten ontdekken? Poffertjes voor ze bakken en met ze praten? Misschien moet ik dat maar gaan doen in plaats van ze uit te lachen en belachelijk te maken op mijn weblog. Bij deze dus een oproep:
"wie help me zeilige mensen op marktplaats te helpen en poffertjes te bakken?"
donderdag 8 november 2007
Alledaags
Vandaag heb ik weer voor het eerst sinds 'de operatie' gewerkt. Ik had voor de zekerheid maar lekker wat extra paracetamol gesnoept, en een zak supermegamenthol smintjes naar binnen gewerkt want je gaat nogal uit je bek stinken van twee van die wonden in je mond.
Maar het ging lekker. Ik stond lekker sapjes te maken, ik had iedereen in het gareel en de klanten verlieten stuk voor stuk breed glimlachend en fluitend de zaak. Wel was ik een beetje stoned van de pijnstillers maar dat mocht de pret niet drukken.
En toen, toen holde een van mijn collega's naar de wc. Om te kotsen. En het ging niet over. En ik probeerde vervanging te laten komen maar niemand kon. Welk een feestelijkheid.
Gelukkig was het niet zo druk en we hebben het allemaal gered maar ik ben zo ongelooflijk gelukkig dat ik eindelijk lekker op de bank zit en straks in mijn bed Madagascar kan kijken. Ik ben zo moe en ik mis mijn beste vriendinnetje Stacey die ergens ver weg de jungle van Borneo krokodillen aan het ontwijken is. Ik wou dat ik twee masseurs was dan kon ik mezelf masseren.
Nou, morgen (en de dag daarna en de dag daarna en de dag daarna) weer een werkdag. Ik vind dat ik de hele week de lekkerste dingen mag eten en hele grote shakes met veel ijs voor mezelf mag maken. Makkelijker kunnen we het niet maken, wel leuker.
Maar het ging lekker. Ik stond lekker sapjes te maken, ik had iedereen in het gareel en de klanten verlieten stuk voor stuk breed glimlachend en fluitend de zaak. Wel was ik een beetje stoned van de pijnstillers maar dat mocht de pret niet drukken.
En toen, toen holde een van mijn collega's naar de wc. Om te kotsen. En het ging niet over. En ik probeerde vervanging te laten komen maar niemand kon. Welk een feestelijkheid.
Gelukkig was het niet zo druk en we hebben het allemaal gered maar ik ben zo ongelooflijk gelukkig dat ik eindelijk lekker op de bank zit en straks in mijn bed Madagascar kan kijken. Ik ben zo moe en ik mis mijn beste vriendinnetje Stacey die ergens ver weg de jungle van Borneo krokodillen aan het ontwijken is. Ik wou dat ik twee masseurs was dan kon ik mezelf masseren.
Nou, morgen (en de dag daarna en de dag daarna en de dag daarna) weer een werkdag. Ik vind dat ik de hele week de lekkerste dingen mag eten en hele grote shakes met veel ijs voor mezelf mag maken. Makkelijker kunnen we het niet maken, wel leuker.
maandag 5 november 2007
Momentum
Ik weeheeheet niet wahat het is maar ik heb opeens een creatieve flow. Creatief in de zin van handwerken. Dingen met mijn handen maken. De laatste keer dat ik iets met mijn handen heb gemaakt was op de middelbare school en dat was geen succes. Het moest een vaasje worden maar het werd een vierkante voederbak: het bekende verhaal. Ook op de basisschool blonk ik niet uit; mijn borduurwerkjes moesten tot in het oneindige uitgehaald worden en mijn tekeningen waren op zijn zachtst gezegd vooral heel, heel post-postmodern.
Nee, ik heb het vermogen om te borduren, breien, haken, tekenen en schilderen helaas niet van huis uit meegekregen, en ik heb ook nooit de ambitie gehad om dat wel te ontwikkelen. Ik zei: "laat mij maar lekker zingen", en daarmee was de kous af. Mijn oudere zus had die ambitie overigens wel en zij maakt dan ook hele mooie kleren, tassen, sieraden en schilderijtjes. Ik ben vooral heel ongeduldig. Plakband is mijn lievelingsdier.
Maar goed, vannacht had ik opeens een eye-opening moment. Ik dacht; "Kom op laura, denk out of the box! Laat je meenemen op die golf van creativiteit! Laat de kunstenaar in jezelf vrij en ga!".
En zo kwam het dat ik vanmiddag bij de V&D een beetje leuk stond te keutelen bij de acrylverf en voor een aanzienlijk bedrag aan 'benodigde materialen' afrekende. Het resultaat tot nu toe valt mij niet tegen, maar het is EN heel simpel (een soort ministeck), EN nog niet af. Wordt vervolgd...(wie weet wel met zelfgebreide glitteroorwarmers en gecustomizede kussenhoesjes)
Nee, ik heb het vermogen om te borduren, breien, haken, tekenen en schilderen helaas niet van huis uit meegekregen, en ik heb ook nooit de ambitie gehad om dat wel te ontwikkelen. Ik zei: "laat mij maar lekker zingen", en daarmee was de kous af. Mijn oudere zus had die ambitie overigens wel en zij maakt dan ook hele mooie kleren, tassen, sieraden en schilderijtjes. Ik ben vooral heel ongeduldig. Plakband is mijn lievelingsdier.
Maar goed, vannacht had ik opeens een eye-opening moment. Ik dacht; "Kom op laura, denk out of the box! Laat je meenemen op die golf van creativiteit! Laat de kunstenaar in jezelf vrij en ga!".
En zo kwam het dat ik vanmiddag bij de V&D een beetje leuk stond te keutelen bij de acrylverf en voor een aanzienlijk bedrag aan 'benodigde materialen' afrekende. Het resultaat tot nu toe valt mij niet tegen, maar het is EN heel simpel (een soort ministeck), EN nog niet af. Wordt vervolgd...(wie weet wel met zelfgebreide glitteroorwarmers en gecustomizede kussenhoesjes)
zondag 4 november 2007
Roze
Wat zijn er toch mooie dingen op de wereld. En wat zijn ze vaak roze.
In mijn mailbox kreeg ik het volgende, en ik werd er dolenthousiast van. Het is weer een briljant idee van Elena Simons, je kent haar wel van 'Pret met moslims' enzo.
"Wij StoereVrouwen zijn machtig en dat weten we. Ergens in ons handtasje zit een portemonnee. En in die portemonnee zit iets waar de bazen van deze wereld alles voor doen … GELD. Daarom bundelen de StoereVrouwen de krachten en vormen een troepenmacht om de wereld te redden. Kortom, we vormen een koopleger.
Je herkent het koopleger aan de roze baretten en roze boodschappenmanden. Winkeliers met biologische, eerlijke en diervriendelijke producten kunnen zich verheugen op een bezoek van het koopleger. We laden graag onze manden vol. Winkeliers die weinig verantwoords te bieden hebben, mogen óók blij zijn met een bezoek van het koopleger. We inspireren graag tot een beter assortiment en komen een volgende keer terug om ervan te genieten.
Er zijn plannen om eind november een enorm koopleger te vormen met maar liefst tweehonderd vrouwen die zich op eerlijke producten gaan storten. Wil je hierbij zijn, laat van je horen!"
Ik doe mee, stiekem vooral voor de roze baretten en roze boodschappenmanden. En omdat ik heel stoer ben natuurlijk.
Check www.stoerevrouwen.nl
En, ik heb de meest fantastische organiser besteld. Het kost wat, maar dan kan 2008 ook eigenlijk niet meer stuk. Ik ga er tenminste wel vanuit dat deze organiser mij veel levensvreugde, geluk, nieuwe liefdes, geld en wereldfaam zal bezorgen. Men zal mij 'het meisje met de mooie organiser' noemen, ze zullen naar me wijzen, me vol jaloezie nastaren en ik zal met opgeheven hoofd doorflaneren, nog een keer liefjes omkijken en alwetend glimlachen.
(Of dit wel verantwoord winkelen is weet ik helaas niet, dat zal ik aan de stoere vrouwen moeten vragen)
In mijn mailbox kreeg ik het volgende, en ik werd er dolenthousiast van. Het is weer een briljant idee van Elena Simons, je kent haar wel van 'Pret met moslims' enzo.
"Wij StoereVrouwen zijn machtig en dat weten we. Ergens in ons handtasje zit een portemonnee. En in die portemonnee zit iets waar de bazen van deze wereld alles voor doen … GELD. Daarom bundelen de StoereVrouwen de krachten en vormen een troepenmacht om de wereld te redden. Kortom, we vormen een koopleger.
Je herkent het koopleger aan de roze baretten en roze boodschappenmanden. Winkeliers met biologische, eerlijke en diervriendelijke producten kunnen zich verheugen op een bezoek van het koopleger. We laden graag onze manden vol. Winkeliers die weinig verantwoords te bieden hebben, mogen óók blij zijn met een bezoek van het koopleger. We inspireren graag tot een beter assortiment en komen een volgende keer terug om ervan te genieten.
Er zijn plannen om eind november een enorm koopleger te vormen met maar liefst tweehonderd vrouwen die zich op eerlijke producten gaan storten. Wil je hierbij zijn, laat van je horen!"
Ik doe mee, stiekem vooral voor de roze baretten en roze boodschappenmanden. En omdat ik heel stoer ben natuurlijk.
Check www.stoerevrouwen.nl
En, ik heb de meest fantastische organiser besteld. Het kost wat, maar dan kan 2008 ook eigenlijk niet meer stuk. Ik ga er tenminste wel vanuit dat deze organiser mij veel levensvreugde, geluk, nieuwe liefdes, geld en wereldfaam zal bezorgen. Men zal mij 'het meisje met de mooie organiser' noemen, ze zullen naar me wijzen, me vol jaloezie nastaren en ik zal met opgeheven hoofd doorflaneren, nog een keer liefjes omkijken en alwetend glimlachen.
(Of dit wel verantwoord winkelen is weet ik helaas niet, dat zal ik aan de stoere vrouwen moeten vragen)
zaterdag 3 november 2007
Geen bloed
Nou dat viel mij een potje mee. Ik heb ongelooflijke keelpijn en ik kan niet eten maar dat is het dan ook.
Goed, ik vertrok donderdagochtend naar het ziekenhuis. Ik werd opgevangen door een blije zuster die mij glimlachend en kakelend naar mijn kamer bracht. Ik deelde mijn kamer met een lieve mevrouw die nauwelijks nog stem had, maar wel sloffen, een badjas, een pyama en een tas in panterprint. Op mijn bed moest ik een paar uur wachten en ik had ontzettende dorst maar ik moest nuchter blijven. Het gekke is dat je lichaam de hele tijd zegt 'zo, nu maar even wat drinken' en dan moet je telkens weer antwoorden 'neehee, dat mag dus niet'.
Na een paar uur mocht ik een uiterst charmant patientenhesje/jasje/schortje aantrekken, met een v-hals en een open rug, uitgevoerd in korengeel en hemelsblauw. Om het af te maken kreeg ik een roze (!) mutsje op. In deze hoedanigheid werd ik, nuchter maar zonder mijn lenzen in dus bijna blind, door een goedlachse neger MET BED EN AL door het ziekenhuis GEREDEN! Een extreem rare gewaarwording als je niet ziek bent. Ik dacht: 'ik kan toch ook gewoon naast mijn bed gaan lopen', maar toen dacht ik weer aan mijn patientenhesje/jasje/schortje met de open rug en mijn oranje gebloemde onderbroek en besefte ik dat het voor iedereen beter was als ik onder de dekens zou blijven.
Nou en dan wordt je geparkeerd en je klimt op een operatietafel en er wordt een infuus in je hand geprikt en stickers op je borst geplakt en een klemmetje op je vinger en een kapje met zuurstof en iemand vraagt nog waar je het liefst op vakantie gaat en je antwoordt nog dat je eigenlijk nooit op vakantie gaat maar dat is geen goed antwoord dus je zegt maar Mexico en iemand zegt nou dan ga je daarheen en je probeert aan strandjes en palmbomen te denken en je doet je ogen dicht en je armen worden zwaar. Toen deed ik mijn ogen weer open en ik had zo'n keelpijn. Ik dacht: 'dat kan nooit goed zijn als ze de boel zo gaan opensnijden, lig ik hier soms op de tocht?'. Ik vroeg maar even aan iemand of die keelpijn normaal was. 'Ja', zei ze 'je bent namelijk al geopereerd'. Oh.
En dat was dat, ik heb een nachtje in het ziekenhuis geslapen, veel ijswater gedronken en toen was ik weer thuis. Bij mijn ouders dan, die me zoals verwacht de hele tijd ijsjes voeren, appelmoes, koude bouillon en aardappelpuree.
Sorry jongens, geen spannende verhalen met veel bloed en naalden, volgende keer misschien.
Goed, ik vertrok donderdagochtend naar het ziekenhuis. Ik werd opgevangen door een blije zuster die mij glimlachend en kakelend naar mijn kamer bracht. Ik deelde mijn kamer met een lieve mevrouw die nauwelijks nog stem had, maar wel sloffen, een badjas, een pyama en een tas in panterprint. Op mijn bed moest ik een paar uur wachten en ik had ontzettende dorst maar ik moest nuchter blijven. Het gekke is dat je lichaam de hele tijd zegt 'zo, nu maar even wat drinken' en dan moet je telkens weer antwoorden 'neehee, dat mag dus niet'.
Na een paar uur mocht ik een uiterst charmant patientenhesje/jasje/schortje aantrekken, met een v-hals en een open rug, uitgevoerd in korengeel en hemelsblauw. Om het af te maken kreeg ik een roze (!) mutsje op. In deze hoedanigheid werd ik, nuchter maar zonder mijn lenzen in dus bijna blind, door een goedlachse neger MET BED EN AL door het ziekenhuis GEREDEN! Een extreem rare gewaarwording als je niet ziek bent. Ik dacht: 'ik kan toch ook gewoon naast mijn bed gaan lopen', maar toen dacht ik weer aan mijn patientenhesje/jasje/schortje met de open rug en mijn oranje gebloemde onderbroek en besefte ik dat het voor iedereen beter was als ik onder de dekens zou blijven.
Nou en dan wordt je geparkeerd en je klimt op een operatietafel en er wordt een infuus in je hand geprikt en stickers op je borst geplakt en een klemmetje op je vinger en een kapje met zuurstof en iemand vraagt nog waar je het liefst op vakantie gaat en je antwoordt nog dat je eigenlijk nooit op vakantie gaat maar dat is geen goed antwoord dus je zegt maar Mexico en iemand zegt nou dan ga je daarheen en je probeert aan strandjes en palmbomen te denken en je doet je ogen dicht en je armen worden zwaar. Toen deed ik mijn ogen weer open en ik had zo'n keelpijn. Ik dacht: 'dat kan nooit goed zijn als ze de boel zo gaan opensnijden, lig ik hier soms op de tocht?'. Ik vroeg maar even aan iemand of die keelpijn normaal was. 'Ja', zei ze 'je bent namelijk al geopereerd'. Oh.
En dat was dat, ik heb een nachtje in het ziekenhuis geslapen, veel ijswater gedronken en toen was ik weer thuis. Bij mijn ouders dan, die me zoals verwacht de hele tijd ijsjes voeren, appelmoes, koude bouillon en aardappelpuree.
Sorry jongens, geen spannende verhalen met veel bloed en naalden, volgende keer misschien.
Abonneren op:
Posts (Atom)